Alledaagse dingen

De 'avonturen' van vorig weekend heb ik jullie maar bespaard. Weinig prozaïsch: wassen, dweilen, schrobben. Eerste nesteldrang, wetend dat de container met huisraad ergens in de haven staat te wachten totdat 'ie geklaard mag worden? Of achterstallig onderhoud omdat de weken daarvoor weinig op dat vlak is gebeurd ('ik ben toch nauwelijks thuis.......'). Ik laat het maar in het midden, letterlijk. 

De 'grote' avonturen worden misschien ook wel minder. Ruim 2 maanden in Sydney betekent ook weer gewenning en nieuwe routines. En nieuwe grote en kleine ongemakken, maar ook grote en kleine verrassingen. Als je je ogen maar open houdt! 

Het strakke ritme 's ochtends begin ik al aardig aan te wennen, om 7 uur van huis weg is te doen (zolang je maar op tijd plat gaat), maar op zo'n 200 meter - nauwelijks genoeg tijd om echt wakker te worden - moet een vreselijk stijle trap van meer dan 50 treden worden beklommen. Boven ben ik, hijgend en zwetend (maar wel duidelijk minder hijgend en zwetend dan de eerste keer dat ik de trap nam) opeens in de stad, in plaats van in een enorm groen en tropische woonwijk. Omgekeerd, 's avonds ben je in 50 stappen weg van de hectiek van de stad en een enorm drukke weg en hoor je alleen nog maar cicaden en vogels. Heerlijk. 

De routine 's avonds begint ook al voorspeelbaar te worden. Uit de bus vaak eerst langs de supermarkt voor verse sla oid. Koken doe ik wel weer als het gezin er is, nu eet ik meestal tussen de middag warm. Thais, Maleisisch, heerlijk . En als ik naar huis loop valt opeens op wat voor prachtige bloemen er bloeien. Zomaar, naast de stoep. In Nederland moet je daarvoor naar een bovengemiddelde bloemenwinkel ben ik bang. 

Een optimale busroute heb ik (denk ik) ondertussen ook gevonden. Heen neem ik de de M30 (wat kan jullie dat schelen), maar het lekkere is, ik stap in op de 1e stop dus kan altijd zitten. En hij stopt op een paar 100 meter van kantoor. Ondertussen heb ik geleerd dat als ik de bus na 9 uur neem ik er een halte eerder uit moet. De afstand lopen tussen beide haltes is misschien 5 minuten. De bus doet er dan 15 frustrerende minuten over. Terug was ik ook erg tevreden over dit alternatief, totdat er brand was op een groot bouwproject noordelijke van kantoor. De hele stad stond vast en mijn vertrouwde en geliefde M30 weigerde te verschijnen. En wat blijkt? Een halte verder gaan wel een stuk of 3 lijnen de goede kant op! Het kost ff om het allemaal te vinden, maar uiteindelijk.........

leuk hè, dat dagelijks ritme? Ik had nooit gedacht dat ooit op internet te zullen zetten :-)

Maar naast de noodzakelijke toiletborstels, strijkbout en -plank en andere nuttigheden zoals een oversized tv en een buitenproportie koelkast heb ik ook nog een leuk speeltje voor mezelf gekocht. Een prachtige fiets die ik afgelopen vrijdag kon ophalen. Thuis heb ik er nu 4 zitten die vinden dat ze elk recht hebben op kleren, games of andere nutteloze zaken van een vergelijkbaar bedrag. Maar die hebben het mis. De fiets is een noodzakelijke schakel om een echte 'Aussie' te worden. Je telt immers niet mee als je niet sport (er zijn er die volgens mij om die reden ook golf sport noemen) en het liefst moet er wel een risico aan zitten (voetbal is voor watjes, hier doen ze het op z'n Australisch, noemen het footy, en alles mag). Dus wat kan je beter doen dan op vrijdagmiddag iedereen met een stralende glimlach goed weekend wensen met de mededeling dat als ze me maandag niet meer zien dat komt omdat er weer een fietser slachtoffer is geworden van het verkeer. Maar met mijn helm op kon me niets gebeuren! Behalve dan dat ik de weg kwijt was, meer dan een uur over een luizige 10 kilometer heb gedaan en heb ontdekt dat de Harbour Bridge, door de ogen van een fietser, toch echt wel heel lelijk is.

Vanmorgen in alle vroegte weer op de fiets gestapt (als je niet om 6.00am begint met sporten dan hoor je er nog steeds niet bij, ondanks mijn doodsverachting op de fiets. Hoewel ik zelf 7.30 ook wel vond kunnen). En tsjonge, tsjonge, wat verlangde ik terug naar de polder...... Hoewel het met grote snelheid naar beneden suizen wel heeeel fijn is. Bovendien, wat kan mij gebeuren? Ik heb mijn helm op.

Dank voor de reacties op de blog (ookal houd ik er niet van om opgejut te worden, Carola), jullie mails en kaarten (die doen er dus meer dan 10 dagen over). Ik ga mijn helm opruimen.

cheers!