Australia Day

Dag allemaal,

De eerste volle werkweek zit er alweer ruimschoots op. Met een strak schema van iedere dag rond 6 uur op, een 500 meter zwemmen, aankleden, ontbijten, nieuws lezen en de mail uit Nederland (die er gelukkig is!), 8 uur achter het bureau, rond 6 pm weer naar huis (oeps, het hotel natuurlijk) , een hapje eten, wat lezen en rond 10, uiterlijk 11 weer plat gaat dat ook wel heel snel. Gewend ben ik nog zeker niet, maar gelukkig loop ik als ik de lift uitkom niet meer steevast de verkeerde kant op. Wat ik overigens erg grappig vind is dat ik in mijn team eigenlijk helemaal geen minderheid ben, met 2 Aussies (waarvan er voor mij maar eentje echt meetelt, omdat de ander op zijn tiende hier is komen wonen en dus eigenlijk uit India komt), een Ierse, een Singaporees, en 3 collega's uit Maleisië is het een mooi gemêleerd gezelschap. 

Maar dan het weekend. Omdat het zondag Australia Day was hebben we ook maandag vrij, dus duurt 'ie 3 dagen. Extra veel tijd om thuis te missen, extra veel tijd ook om er maar weer ens op uit te gaan. Wat het thuis missen betreft: petje af voor Ingrid en de kids. Een week tussen de dozen leven valt niet mee, 2 dagen 4 verhuizers/inpakkers over de vloer ook niet. In denk dat zij meer recht hadden op een weekend van 3 dagen dan dat ik :-) Terwijl zowel Rick als Emma met sporten hebben gewonnen, toppertjes!

Zaterdag maar eerst de was gedaan en gestreken. Helaas, dat hoort er ook bij. Daarna heb ik de Ferry naar Watsons Bay genomen. Dat is een soort landtong in het uiterste oosten van de stad. Het scheidt aan de zuidzijde van het water de baai van de oceaan. Prachtige boottocht, Watsons Bay is met de stijle rotsen een erg populaire plek in Sydney om zelfmoord te plegen. Maar als je dat toch liever niet doet ook zeker een bezoek waard. Zowaar staat hier ook nog eens de oudste vuurtoren van Australië, in combinatie met de vis die er prima te eten is, is dit zeker een bezoekje waard. Het zicht op de stad zelf is op deze afstand best indrukwekkend. En nog verbrand ook, terwijl de zo'n nauwelijks scheen.

Zondag net als vorige week naar St Andrews geweest, en 's middags de stad in. Stel je voor: koninginnedag, met veel bandjes, muziek en eten, zonder rommelmarkt, met heel veel in Australische vlaggen gehulde mensen. Nationale trost op en top. Twee keer het volkslied gehoord. 'S ochtend in de kerk en 's avonds in The Domain. Met een collega naar een openlucht concert van het Sydney Symphony Orcestra. Voordat het concert begon werd het volkslied uit volle borst door duizenden mensen staand meegezongen. Sta je daar als Nederlander. De muziek zelf was voor een popliefhebber goed uit te houden. Zeker ook omdat de ambiance geweldig was: picknick kleedje, biertje in de hand, dumplings om te eten (en nog wat kaas van de buurvrouw die ons zo een prachtig 'nordic accent' vond hebben, zelf uit Engeland komt maar daar niets meer van moet hebben). En vleermuizen op zoek naar eten boven het hoofd.

Maandag verder niet veel gedaan. Een laatste strijk, geprobeerd om de foto's en filmpjes die overal mee zijn gemaakt op de IPad te krijgen om ze ook met jullie te kunnen delen. Helaas niet goed gelukt, met allerlei foutmeldingen en vastlopers, dus daar ga ik zo maar verder mee (Help, Ed, waar ben je?).

Veel liefs, Paul