Het begint al wat te wennen

Dit is alweer het derde weekend dat weg ben van thuis. Zo voelt het nog steeds: weg van thuis. Maar ondertussen ben ik ook begonnen aan de zoektocht naar een nieuw 'thuis'. En dat is erg leuk om te doen. Iedere dag houd ik hier de twee belangrijkste websites in de gaten met het aanbod aan huurhuizen. Steeds met de vraag, straks, als de rest in april op vakantie hierheen komt, zouden ze hier blij van worden? 

Afgelopen donderdag voor het eerst ook een huis bekeken, in de wijk van voorkeur, niet heel groot maar iedereen een kamer en nog apart een game room (in geval van nood om te bouwen tot extra slaapplek), prachtig gelegen, uitzicht op een baai, veel groen en op circa 3 km van de school. Via de whatsapp foto's met de kids uitgewisseld en die vonden het prachtig (ik heb vooraf natuurlijk wel nagedacht welke foto's ik stuurde ......). Benieuwd of dit gaat lukken! 

Voor de rest verloopt de werkweek volgens een vrij strak regime, met als toetje nog een call met Nederland op vrijdag einde dag. Keurig op (Nederlandse) tijd, maar bij ons was de vrijdagmiddag borrel al voorbij, om 7.30 pm begon ook mijn weekend. En ik moet toegeven, ik was redelijk 'afgedraaid'. Het werk is intensief, je stapt echt op een snel rijdende trein. Maar het mooie is, er zijn gelijk allerlei dossiers waar ik op in kan springen. Beter zo dan oeverloos inlezen. En ik ben al een paar mooie uitstapjes aan het organiseren. Over een week een bezoek aan een Branch op een uurtje vliegen van Sydney (no Paul, I strongly recommend you not lto take the train), een week later een drie daags bezoek aan een Branch voorbij Adelaide. Echt bijzonder om te kunnen doen.

De consequentie was wel dat ik zaterdag echt nergens zin in had. Even niets doen, hoewel, er zijn altijd kleren te wassen en te strijken, boodschappen te doen. En na twee uur krant lezen gaat het toch weer kriebelen. Dus dit keer naar het Sydney Museum (geen aanrader, maar ja, ik moet al die musea zien voordat de rest van het gezin komt. Zij gaan daar noooooit met me naar toe. Dat is een zekerheidje), en de Ferry naar Mosman genomen. Daar ben ik uitgenodigd op een bbq, dat was erg leuk. Enorm gastvrij onthaald, het is echt wel bijzonder hoe open mensen kunnen zijn die je verder nog nooit hebt gezien, of een paar keer bij de koffie op het werk. Timo en Sandra: dank je wel! 

Dankzij hun kinderen weet ik nu ook wat er hip en trendy is op school, hoe het is om een halfjaar vooruit geplaatst te worden (of juist achteruit), wat het voordeel is van een uniform, en dat de meiden schoenen echt vreselijk zijn, maar ja dat maakt na 1 dag ook niet meer uit. Hoe streng de school is, zelfs de haarelastiekjes zijn standaard. Maar ook dat het een leuke school is waar ze zitten te springen om Nederlandse voetballers en hockeysters. 

Ook vandaag, het is nu zondag, niet veel zin om veel te doen. Ik voel me wel goed met de ochtend routine: wakker worden en skypen met thuis, krant lezen, naar de kerk en daarna wat tijd pakken om een blog te plaatsen. Zometeen eerst maar eens wat eten maken (zo ongeveer de enige keer in de week dat ik zelf wat simpels kook), en misschien toch nog maar een museumpje............

Weinig foto's deze keer. Ik had het druk met andere dingen. Tot later!