Happy new year

Tsja, het is weer vrijdag avond. De wasmachine draait, op tv is een 'zinderende' wedstrijd tussen West Sydney en Brisbane (met een grote rol voor onze 'eigen' Youssouf Hersi en Sjinsji Ono, maar ze staan wel achter met 1-0).

En ik ben aan mijn laatste weekend in dit hotel begonnen. Een heerlijke gedachte. Het huis dat ik vorige week heb bekeken is het huis waar we straks met z'n allen gaan wonen. Het is een erg leuk huis, gebouwd tegen een helling (aflopend). Je komt binnen in de living met een redelijk groot terras en uitzicht op een baai. Op de verdieping eronder zijn de slaapkamers, de verdieping daar weer onder heeft 1 kamer weer een terras en een zwembad. Geen tuin verder, maar enorm veel groen op de helling. En twee straten verder is een klein strand, ongeveer een kilometer de andere kant op is een groter strand. School in de buurt, zonnetje erbij, kan bijna niet beter. Vorige keer heb ik hier ook al over geschreven, maar ik ben enorm blij dat het is gelukt. Dus nu ben ik me weer aan het verdiepen in internetbundels, telefoonaansluitingen, televisie abonnementen en wat voor (huur)meubels ik nodig heb. Never a dull moment :-) Het wordt nu ook tijd om eens over een auto na te denken en hoe ik straks ga forensen. 

Met alle recht: happy new year!

Afgelopen zondag was ik niets vermoedend een boek aan het lezen, met mijn koptelefoon op, toen ik uit mijn ooghoeken vuurwerk zag. Op zich niets bijzonders, het was denk ik de derde keer sinds ik hier ben en ook vanavond was het weer raak, maar ik was toch wel benieuwd wat er was. Dit vuurwerk kwam nl. van een gebouw 1 blok weg van waar ik zit. Het bleek dus knetter druk te zijn op straat, met een parade waar het bloemencorso een puntje aan kan zuigen, het ging denk ik wel meer dan een uur achter elkaar door. Maar na 10 versierde paarden, de lokale judo club, de yoga club, de thuiszorg moeders, de majorettes (maar dan Chinees) in alle leeftijden had ik het wel gehad. Toch wel grappig, als Chinees vier je dus lekker 2x per jaar nieuw jaar.

voor de rest ben ik vorig weekend weer helemaal bevestigd in mijn (voor)oordelen over flower power in het algemeen en Yoko Ono in het bijzonder. In het Museum of Sydney is een tentoonstelling van haar (war is over, if you want it) waar de kranten hier nogal enthousiast over waren. Nooit meer naar luisteren, morgen toch maar naar het strand denk ik. 

Komende weken gaan sowieso weer leuk worden. Naast de verhuizing op vrijdag ga ik maandag avond naar Orange, aan de andere kant van de Blue Mountains. De week erop naar Port Lincoln, aan de zuidkust westelijk van Adelaide. Kijken hoe hoet bankieren hier in het echt gaat. Ik zie daar erg naar uit. De (ruim) eerste drie weken hier zijn intensief, soms spannend, soms vermoeiend, altijd leerzaam. Hoe redelijk ik toch dacht dat mijn Engels is, in een vergadering met een groep Aussies, een stapel vergader spullen en meningen te verdedigen of te geven is dat toch wel iets anders. But I survive.

Ik houd mezelf dus wel bezig, en dat is maar goed ook. Want verder is het hier (midden in de stad) erg stil. Ik geniet dus extra van de reacties, het skypen (zeker als Niels zijn nieuwste keyboard lied voorspeelt, prachtig!), de voetbal en hockey uitslagen (Madelein, als je tegen VVC speelt moet je je wel inhouden, afgesproken?) en alle blijken van leven uit Nederland. 

Oh ja, het is 1-1 geworden.

tot later!