Het ´gewone´leven
15 maart 2015 - Sydney, Australië
Het is zondag, een goede dag om weer een verhaal te schrijven. Iedereen is weer thuis na een drukke week, is rustig aan het studeren omdat er een serie toetsen aan zitten te komen, neemt een douche of oefent op de dwarsfluit. Ingrid zit tegenover me een brief aan haar tante te schrijven die aan het eind van deze maand 85 hoopt te worden. Buiten waait het behoorlijk, de temperatuur is nog steeds behaaglijk (>20 graden), maar inmiddels ook weer dragelijk (<35 graden). De herfst is begonnen, geen wollen truien nodig, maar huiselijker kan het bijna niet.
Dit keer geen reisverslag, hoewel het werk me de afgelopen weken naar Wellington, Tasmanië en Perth heeft gebracht. Maar dat was werk en geen vakantie. Ingrid was 3 dagen mee naar Perth, voor haar was dat ook hard werken, arm ding: 6.30am op om aan te sluiten bij een tocht naar de Pinnacles en 8.00pm weer terug. Maar met mooie plaatjes.
Dus maar een kort leefverslag deze keer. Van wat een gemiddeld weekend ons hier in Sydney te bieden heeft. Dat weekend begon goed. Vrijdag is Niels thuis gekomen na een week op kamp te zijn geweest met school. Dat kamp begon om maandag in alle vroegte, om 6.00am verzamelen op school. 2 dagen kamperen, 2 dagen in een cabin, iedere dag, met een rugzak bijna groter dan het joch zelf, naar de volgende locatie lopen. Met een schep om een toilet te maken (wat natuurlijk niet nodig was, de oplossing is simpel en doeltreffend: gewoon 4 dagen niet naar de wc gaan). Onder de schrammen en blauwe plekken, met open gekrabde muggenbulten én met enthousiaste verhalen zat hij weer op de bank. Zich wentelend in de aandacht van zijn broer en zus die hem enorm hadden gemist (en dat natuurlijk niet toegeven). De vrijdag avond werd vervolgd met een spannende indoor hockey wedstrijd van Emma. Het zwaar bevochten gelijkspel (2-2) was volgens de Redlands supporters (wij dus) volstrekt onterecht (bij ons was om onbegrijpelijke redenen een doelpunt afgekeurd), maar daar viel niets meer aan te doen. Emma had voor haar eigen supportersclub gezorgd: vier meiden bleven bij ons slapen en waren mee naar de match. Met ons 5-en probeerden we nog de wave uit bij ieder door ons gescoord doelpunt, helaas, zonder succes. Op zaterdag hadden de dames een feest in de stad waar ze met z'n allen heen gingen. En begon voor Rick het voetbal seizoen met de eerste oefenwedstrijd. Na een strakke warming-up begon die om 9.00am. We verloren met 1-0, wat absoluut een goed resultaat was als je beseft dat de jongens nog niet samen gespeeld hebben, we ook nog eens drie open kansen hebben gemist en de tegenstander al weken in training was. De consequentie van het verlies: iedere maandag om 7.00am in de gym op school om kracht en conditie op te vijzelen...... Ik vond het heerlijk om weer langs het veld te staan, maar moet toegeven dat ik het 'venneps-gelul' nog steeds mis. Na de wedstrijd ging Rick keurig zijn Nederlands leren, in voorbereiding op een skype afspraak die hij morgen heeft met zijn leraar in......Wenen :-). En was hij weer weg om 4.00pm om met een stel vrienden naar een school jaarfeest te gaan en zijn eigen sleep-over te hebben. Persoonlijk hoogtepuntje deze zaterdag was de gevulde snapper op de BBQ die prima smaakte en ook Ingrid haar goedkeuring had.
En zo is het zondag, worden er brieven geschreven, boeken gelezen, huiswerk gemaakt. Ben ik weer 50 bladzijden opgeschoten in 'The fatal shore' van Robert Hughes (wat een bizarre geschiedenis kent dit land) en luisteren we wat muziek. Straks toch nog even de tv aan voor de Formule 1, kijken hoe 'onze Max' het doet, naar de kerk en een simpele maaltijd. Zijn we weer helemaal klaar voor een nieuwe week. En zwagers vast van harte gefeliciteerd!
cheers, Paul
Bem zelf blij dat voorjaar in aantocht is.. Heerlijk weer lang licht. Niet meer als een mol door het werkende leven... Witte kerk zit nog altijd zonder predikant. Wordt hard aan gewerkt (zit zelf in commissie :-) dus weet alle ins and outs. Zelf een weekje vrij geweest. Vriendin bezocht in Engeland en weer goed uitgerust. Gelukkig maar want m'n compagnon ligt gestrekt met longontsteking. Dat heerst behoorlijk , hoor van meer mensen dat ze erdoor geveld zijn. In november reis ik trouwens naar Azië en heb besloten daarna door te reizen naar Australië. Ga een diepgekoesterde wens maar eens vervullen. Hoog tijd!
Zal jullie dan uiteraard een bezoek brengen! Lieve groeten, Edith
Maak er weer een mooie week van!
groetjes, Martine
Groetjes van ons allemaal!