Herenigd (voor even)

Het is (weer) stil in huis. Dus weer alle tijd en 'rust' om eens terug te kijken op de periode sinds mijn laatste blog.

De afgelopen twee weken waren geweldig. Vanaf het moment dat ik Ingrid en de kids van het vliegveld ophaalde tot en met gisteravond, toen ik ze jammer genoeg weer naar Nederland moest laten gaan. Het was mooi om weer bij elkaar te zijn en, voor mij, om te zien hoe zij op deze omgeving reageerden. Het weer speelde gelukkig goed mee, nu heeft iedereen echt het idee dat de herfst van Sydney inderdaad beter is dan de zomer in Nederland (ha, vandaag regent het weer gewoon en zit ik met mijn vest aan, dus maak jullie je, ver weg van hier, maar geen zorgen). 

De meubels uit Nieuw-Vennep waren net op tijd geleverd. Op zich ook een hele belevenis, om vier mannen en ruim 150 dozen/boxen/items ergens op een logische plek in huis te krijgen. Maar dat is gelukt, met - helaas - hier en daar wel een deuk of kras. De bank werd na twee weken nageleverd, die was 'ergens blijven hangen' de stofzuigerslang is nog steeds kwijt. Mijn luidsprekers zijn keurig aangekomen, de versterker staat nog in N-V. Het voordeel? Bij aankomst van mijn 'gasten' was in ieder geval niet alles onbekend, en die luidsprekers vond Ingrid toch al niet zo mooi, dus die kunnen in de kast :-(.

We hebben veel gedaan deze weken, van IKEA bezoek (ja hoor, gewoon op de zaterdag van het Paasweekend, midden overdag, drukker kon het bijna niet) tot een bezoek aan de dierentuin. Slenterend door de stad (en nog een keer, en nog een keer) van alles gezien (voor mij en Niels was een onverwacht hoogtepunt een optreden achter het Sydney opera house van Passenger ter promotie van een nieuw uit te brengen CD, voor Rick en Emma iets met telefoons geloof ik). Het letterlijke hoog(s)te punt, de Sydney Eye op circa 300 meter kon op minder bijval rekenen ('Oh, vanaf hier ziet het er allemaal uit als boerenkool, daarin heb ik geen zin'). De Ferry naar Manly 'is net de bus' ('maar kijk dan toch eens hoe mooi het is') maar het strand en de surfers daar konden weer op meer bijval rekenen, althans, bij mijn dames. We hebben ontdekt dat in Nederland kangaroos gewoon op een kinderboerderij zouden rondlopen, dat een Koala stinkt en met geweld wakker moet worden gemaakt om na een ererondje weer in een staat van lethargie terug te zakken. We weten de weg naar de dokter, winkel, kerk en school, de uniformen lijken wat minder afstotend en van de school wordt grappend geconcludeerd dat 'die waarschijnlijk nog ff een stukje strenger is dan die van thuis'. We hebben 'eerste hand expat verhalen' gehoord, inclusief die over de school. De BBQ doet het uitstekend (jammer alleen van die kok), en er is een nieuw werkwoord ontdekt: 'we gaan even roaden'. Wat betekent dat Rick en Emma zelf even naar de winkels willen op de Spit- of Military Road. Kunnen ze gelijk naar de supermarkt. Ingrid heeft haar eerste hardloop rondje gevonden en zwemmen bij Balmoral beach blijkt ook geen straf. Het huis en de buurt zijn in goede aarde gevallen, een half uur hiervandaan blijkt het allemaal nog mooier te kunnen: Ku-Ring-Kai is een prachtig nationaal park, met oude Aboriginal rotstekeningen dat wel op de kaart, maar niet eens in de reisgidsen staat. Palm beach is in het echt net zo mooi als op de kalenders.

En wat het mooiste is? Ze hebben beloofd om terug te komen :-) 

De afgelopen week ben ik weer aan het werk gegaan, wat ook wel weer gek was. Iedereen in diepe slaap achterlatend en 's avonds net op tijd, of net te laat, terugkomen voor het avondeten. Maar het weekend is kort, morgen vroeg (taxi komt om 5.45, auw) vertrek ik voor een paar dagen naar Nieuw Zeeland. Ik zal proberen een paar foto's te maken. En de komende weken zijn druk. Voor hen en voor mij. Ik kijk nu al uit naar eind juni. Dan kom ik ze halen, je weet immers nooit of ze zich nog bedenken :-)

cheers, Paul