Samen

In 4 weken kan er veel gebeuren. Terwijl ik dit schrijf wordt mijn portemonnee doorzocht door Ingrid op zoek naar Aussie dollars. Vrouw als ze is kan ze ook multi-tasken, dus maakt ze gelijk een lijstje van 'in Nederland vergeten dingen', die ik bij een volgend bezoek mee MOET nemen en niet mag vergeten. Oh ja, wie had er ook alweer ingepakt? Stomme en zinloze vraag. Gelukkig staat de plek waar de spullen zouden moeten liggen ook op het lijstje, handig voor een onhandige man. En ik geniet ervan.

De week in Nederland is geweldig geweest. Kort maar krachtig zoals dat heet. In de 5 dagen dat ik er ben geweest (exclusief heen en terugvlucht) heb ik gewerkt, een cursus gevolgd, maar vooral veel familie en vrienden gezien. Toch ook wel grappig hoe dat gaat: in mijn hoofd was ik al een 1/2 jaar weg, nu Ingrid en de kids met me meegaan is het afscheid voor veel mensen om ons heen opeens veel definitiever. Het doet me weer beseffen welk deel van het gezin het meest wordt gemist :-)

De eerste week samen in Sydney belooft veel voor wat er nog gaat komen. In de 'zomervakantie van 1 week' hebben we het vrij rustig aan gedaan. De buurt samen wat verkend en gerelaxed. Eerste levensbehoeften geregeld (mobiele abonnementen voor de kinderen), en, hoogte of dieptepunt, schooluniformen aangeschaft. Geen geklaag over jetlags, maar een positieve zin in het avontuur dat voor ons ligt. En daar hoort zo'n uniform met 'van die schoenen' gewoon bij, dus 'no worries', dan doen we dat. Bovendien de eerste plannen gemaakt voor de september vakantie en gisteren ook nog een dag naar de Blue Mountains geweest. Erg mooi, behoorlijk koud (blijkt het hier dan toch echt winter te zijn). De klassieke hoogte punten bekeken, zoals de 3 zussen en 's avonds in stijl de 'vakantie' afgesloten in een sushi bar op loopafstand van ons huis. Ook voor deze week geldt: kort maar krachtig.

Ondertussen is Nederland keurig 3e geworden op de WK (wees eerlijk, wie had dat vooraf gedacht?, ik niet iig), zijn ze hier in Australie nog steeds trots op het doelpunt van Cahill tegen the Dutchies, is mijn Argentijnse collega 'enorm blij' met met hun finale plaats, maar ben ik stiekem toch iets meer voor de Duitsers. Voor de Duitsers? Vreemde dingen gebeuren er.

Maar wel mooi. 

Cheers, Paul