Het wordt weer eens tijd, om .....

ja, het wordt weer eens tijd om een verhaal te schrijven. Tot mijn schrik is het alweer twee maanden terug dat ik iets van me heb laten weten - althans, via de blog - en dat is best lang. In die twee maanden hebben we hier niet stil gezeten, integendeel. Wat is er zoal gebeurd?

Het aller belangrijkst: we hebben de zomervakantie gehaald! De kids hebben sinds 4 december vrij en vinden dat heerlijk. Ze hebben de year-exams overleefd, zijn op kamp geweest, hebben speech night gehad, volgen nog steeds trouw en on-line hun Nederlandse lessen (want daar is natuurlijk geen zomervakantie) en genieten inmiddels van de sleep overs bij / met vrienden. Dan zitten er dus een stuk of 4 pubers in je huis te gamen, tot diep in de nacht. Meiden is prima, maar jongens op de leeftijd van die van ons hebben allemaal stemmen die niet op de stand 'zacht' kunnen......

Ook niet onbelangrijk: we hebben iets gevierd dat op Sinterklaas lijkt, dankzij onze lieve familie met vele pepernoten en cadeaus, met gedichten en kerst-pakpapier, want de echte Sint kennen ze hier natuurlijk niet. En, in gedachten, met echte Pieten, die met een kleur die niet meer genoemd mag worden.

Ook leuk: terwijl het boven de 30 graden was hebben we een wandeling door de stad gemaakt van bijna 30 kilometer. Een rondje om de haven over 7 bruggen. Jammer genoeg dat we niet alleen waren, op een gegeven moment was het file lopen door een stukje bush. Maar goed, Ingrid en ik hebben het uitgelopen binnen de 6 uur, starttijd om 7.30 in de ochtend. Netjes toch? 

Twee weken terug ben ik voor even in Nederland geweest. Het was erg leuk om familie en een paar vrienden weer te zien. Het is altijd mooi wanneer werk daarvoor een excuus is. Hoewel het natuurlijk ook erg goed is om samen met mijn collega's van andere plekken van deze planeet te worden bijgepraat over wat er allemaal gebeurt bij de Rabo. Terwijl ik in Nederland was dacht mijn schoonzus dat het in Sydney veilig genoeg was om die kant op te gaan. Inderdaad en, in eerlijkheid, ze wordt nog steeds door haar zus gemist!

afgelopen weekend zijn we er lekker opuit gegaan. Als begin van de vakantie hebben we een cabin gehuurd in Kangaroo Valley, iets meer dan 2 uur rijden van huis. Een prachtige valei omgeven door bergen. Het weer was een beetje jammer, afgelopen week hebben we meer onweer meegemaakt dan de afgelopen vijf jaar in Nederland bij  elkaar. Maar toch hebben we op zaterdag een prachtige kano tocht over de rivier kunnen maken en de Fitzroy watervallen kunnen zien. Wel een beetje natgeregend, maar nietemin was het prachtig. Op de weg terug, rijdend van de bergen richting de zee, een kop koffie gedronken bij een geweldig uitzicht vanaf mount Cambewarra. Anders dan in Nederland rijden we hier dus 'met gemak' een kleine 400 km voor een weekendje weg. Maar het gevoel dat de tijd hier nog steeds te kort is om alles te zien wat we willen raken we nog niet helemaal kwijt. Nog een paar weken, dan wacht Tasmanie. Heerlijk vooruitzicht.

Cheers, Paul